ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΞΥ...


Μπορούμε όλοι να συνεισφέρουμε απευθείας με το να «συγκρατούμε» την ενέργεια, μιας και στην παραγωγή ενέργειας ανήκει το μεγαλύτερο ποσοστό του προβλήματος της απόθεσης οξέων. Για παράδειγμα, αυτά που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι:
*Να κλείνει τα φώτα, τον υπολογιστή ή άλλες συσκευές όταν δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν
*Να χρησιμοποιεί ηλεκτρικές συσκευές μόνο όταν τις χρειάζεται
*Να έχει τον θερμοστάτη στους 20 oC τον χειμώνα και στους 23 oC το καλοκαίρι. Μπορεί να κατέβει ακόμη περισσότερο τον χειμώνα, ή να ανέβει το καλοκαίρι όταν λείπε απ` το σπίτι
*Να μονώσει το σπίτι του όσο καλύτερα μπορεί
*Να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς όσο πιο συχνά μπορεί ή ακόμη καλύτερα να περπατάει ή να χρησιμοποιεί ποδήλατο
*Να αγοράσει αυτοκίνητο με χαμηλές εκπομπές οξειδίων του αζώτου και να το διατηρεί σε καλή κατάσταση
*

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ


Η όξινη βροχή προσβάλλει: α) Τα μάρμαρα, τους ασβεστόλιθους, τον βασάλτη και άλλα πετρώματα, β) Τα δάση της Κεντρικής Ευρώπης, γ) Το δέρμα και τους πνεύμονες του ανθρώπου, δ) Τα ψάρια σε λίμνες και ποτάμια., ε) Την Γεωργία κ.λ.π.

Ο Παρθενώνας επιβίωσε περισσότερο από 2000 χρόνια. Υπέστη σεισμούς και βορβαδισμούς, από πάνω του πέρασαν κατακτητές και ο άνεμος και η βροχή τον χτύπησαν επανειλημμένα. Δεν έπαθε όμως διάβρωση ούτε μεγάλες κακώσεις. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολύ περισσότερα από ό,τι σε δύο χιλιετίες. Η όξινη βροχή του κατατρώγει τα μάρμαρα. Οι Καρυάτιδες ήδη είναι στο μουσείο για να προστατευτούν. Σε μερικά χρόνια ο Παρθενώνας θα έχει γίνει άμορφος και τα μάρμαρά του θα γίνονται σκόνη.

Το PH της όξινης βροχής εκτείνεται από 1,5 έως 5,6. Όταν αυτή η βροχή καταλήξει σ΄ ένα ποτάμι ή μια λίμνη χωρίς αλκαλικά πετρώματα, τότε ανεβάζει την οξύτητα του νερού. Τα οξέα βρίσκουν τον δρόμο τους στο περιβάλλον και με χιονόνερο, την πάχνη και το χιόνι. Με την αύξηση της οξύτητας στο νερό, τα αυγά των ψαριών και των αμφιβίων καταστρέφονται. Στη συνέχεια, τα διάφορα βακτήρια πεθαίνουν. Χωρίς βακτήρια, οι βιολογικές διασπάσεις δεν γίνονται και φύλλα και άλλα οργανικά υλικά συγκεντρώνονται στον πυθμένα. Διάφορα φύκια εμφανίζονται και το πλαγκτόν χάνεται. Τα ψάρια εξαφανίζονται, και πρώτα τα ευαίσθητα όπως οι πέστροφες. Τυχόν αυγά που θα επωασθούν παράγουν παραμορφωμένα ψαράκια που σύντομα πεθαίνουν. Στο τέλος η λίμνη έχει μόνο φύκια και χόρτα.
Η όξινη βροχή αποσπά τοξικά μέταλλα, από το έδαφος και τα οδηγεί στις λίμνες και τα ποτάμια δηλητηριάζοντας τα περισσότερο. Μερικά από τα τοξικά μέταλλα έτσι πηγαίνουν και στο πόσιμο νερό. Αυτή η βροχή μπορεί να διαβρώσει πέτρες, μέταλλα, ακόμη και πλαστικά. Οι συνέπειές της ανεβάζουν το κόστος της σε δισεκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ. Αυτοκίνητα, κτίρια και άλλες κατασκευές παθαίνουν διάβρωση και βαθμιαία καταστρέφονται.
Χιλιάδες λίμνες είναι χωρίς ψάρια από την όξινη βροχή.
Στη γεωργία η όξινη βροχή έχει και άλλες επιπτώσεις. Εμποδίζει την ανάπτυξη των φυτών και των δένδρων. Εργαστηριακές μετρήσεις έχουν δείξει ότι τα δάση ίσως βρεθούν σε μεγάλο κίνδυνο στο εγγύς μέλλον. Στη Σουηδία και στη Νέα Αγγλία έχουν παρατηρηθεί μειωμένοι αριθμοί ανάπτυξης των δένδρων. Η ανάπτυξη των φασολιών είναι επίσης μειωμένη στις Η.Π.Α.
Στους ανθρώπους η όξινη βροχή επηρεάζει το δέρμα και υπάρχουν υπόνοιες ότι «κατατρώγει» τους πνεύμονες. Είναι πλέον βέβαιο ότι το διοξείδιο του θείου βλάπτει το αναπνευστικό σύστημα και μπορεί να συντομεύσει την ανθρώπινη ζωή.

ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ



Όξινη βροχή (acid rain) ονοµάζεται το φαινόµενο των αφύσικα όξινων  µετεωρολογικών
κατακρηµνισµάτων, όπως π.χ. βροχή, χαλάζι, χιόνι, οµίχλη, πάχνη, ως και ξηρή σκόνη.
Το επίθετο  «αφύσικα»  χρησιµοποιείται γιατί συνήθως και η φυσιολογική βροχή έχει
όξινο χαρακτήρα,  λόγω της διάλυσης σε αυτήν αερίων συστατικών της  µε όξινη
συµπεριφορά,  όπως π.χ.  το διοξείδιο του άνθρακα (CO2). H  όρος όξινη βροχήαναφέρεται στην παρουσία σε αυτήν όξινων διαλυµένων ρύπων, δηλαδή ουσιών (αερίων
ή  µη) που δεν αποτελούν φυσιολογικά χαρακτηριστικά της καθαρής ατµόσφαιρας, αλλά
είναι προϊόντα ανθρώπινης δραστηριότητας ή άλλων ρυπογόνων αιτιών  (π.χ.
ηφαιστειακής δραστηριότητας). Επειδή τα διάφορα καυσαέρια ορυκτών καυσίµων, όπως
το πετρέλαιο και οι γαιάνθρακες,  περιέχουν συχνά  (όξινα)  οξείδια του θείου και του
αζώτου, µεταξύ άλλων,  παράγεται όξινη βροχή που περιέχει σε διάλυση τα αντίστοιχα
οξέα [1].
Η όξινη βροχή είναι ένας όρος ετυµολογικά που αναφέρεται σε όξινο περιεχόµενο
βροχής  µόνο.  Όµως,  ακόµη και το αποσταγµένο νερό,  αν έρθει σε επαφή  µε τον
ατµοσφαιρικό αέρα διαλύει διοξείδιο του άνθρακα (CO2),  που είναι από τα φυσικά
συστατικά της ατµόσφαιρας της Γης[3], µε αποτέλεσµα το σχηµατισµό ανθρακικού
οξέως (H2CO3), το οποίο, ως ασθενές οξύ, κάνει όξινο το διάλυµα που προκύπτει:
CO2 + H2O → H2CO3
Άρα και η βροχή (και τα άλλα υδατώδη µετεωρολογικά κατακρηµνίσµατα) σχεδόν πάντα
δίνει όξινη αντίδραση,  γιατί περνώντας  µέσα από τον ατµοσφαιρικό αέρα απορροφά
τουλάχιστον διοξείδιο του άνθρακα (CO2),  που είναι από τα φυσικά συστατικά της
ατµόσφαιρας της Γης. Η  µικρή, σχετικά, αυτή οξύτητα από ένα αραιό και ασθενές οξύ
δεν έχει ορατές συνέπειες στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο όρος όξινη
βροχή δεν αναφέρεται σ'  αυτό το φυσικό επίπεδο οξύτητας,  που φτάνει τιµές του pH
µέχρι  [4].  Ίσως θα ήταν ακριβέστερος ο όρος όξινη ρυποφόρα κατακρήµνιση,  αλλά
διεθνώς έχει επικρατήσει ο όρος όξινη βροχή (acid rain). Το πρόβληµα δηλαδή είναι η
παρουσία στη βροχή ρύπων  µε έντονη όξινη αντίδραση.  Τέτοιοι ρύποι είναι τα
προερχόµενα,  συνήθως από καυσαέρια,  οξειδία του αζώτου και του θείου,  τα οποίαδιαλυόµενα δίνουν ισχυρά όξινα και οξειδωτικά διαλύµατα  µε προφανείς και
καταστρεπτικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήµατα, αλλά και στα οικιστικά.