Επιπτώσεις της όξινης βροχής στα δάση και τις καλλιέργειες

Tα δάση στις ΗΠΑ , στον Καναδά, στη Σουηδία και στην Κεντρική Ευρώπη παρουσιάζουν σημαντική ελάττωση της ετήσιας αύξησής τους. Το 5% των δασών της Γερμανίας έχει νεκρωθεί, ενώ το 30%-50% έχει υποστεί σοβαρές βλάβες. Τις μεγαλύτερες βλάβες έχει υποστεί η ελάτη και ακολουθούν, με σειρά, η πεύκη, η ερυθρελάτη και η οξιά. Οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει διάφορες θεωρίες για να εξηγήσουν με ποιό τρόπο προκαλείται η καταστροφή των φυτών:

• Η θεωρία των βλαστών υποστηρίζει ότι αρχικά τα φύλλα των φυτών υφίστανται βλάβες από το όζον, οι οποίες επιταχύνονται από την επίδραση της όξινης βροχής.
• Η θεωρία των ριζών υποστηρίζει ότι το λεπτό ριζικό σύστημα καταστρέφεται από το χαμηλό pH του νερού της βροχής και έτσι γίνεται με δυσκολία η μεταφορά των θρεπτικών στοιχείων.
• Σύμφωνα με τη θεωρία της πολλαπλής έντασης, η συνολική επίδραση αέριων ρύπων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες και ο συνδυασμός με άλλα φαινόμενα οδηγεί σε σημαντική ελάττωση της παραγωγής υδατανθράκων στα δασικά δέντρα. Τα φυτά χάνουν το σφρίγος τους, οι ρίζες και οι βλαστοί δεν αναπτύσσονται κανονικά και έτσι γίνονται ευάλωτα σε προσβολές από έντομα, μύκητες καθώς και στην καταστροφή από παγετό ή ξηρασία. Τα δέντρα έτσι γίνονται αδύναμα στα έντομα και στην ξηρασία

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ..

Η όξινη βροχή προκαλεί όξυνση στο νερό των λιμνών και των ποταμών, όπως επίσης την καταστροφή δέντρων σε μεγάλα ύψη (π.χ. κόκκινα έλατα, πάνω τα 650 μέτρα) και πολλών ευαίσθητων εδαφών στα δάση. Επιπλέον, η όξινη βροχή επιταχύνει την φθορά των οικοδομικών υλικών και χρωμάτων. Αυτό σημαίνει πως αναντικατάστατα κτίρια, αγάλματα και γλυπτά που μπορεί να είναι μέρος της εθνικής κληρονομιάς μιας χώρας, βρίσκονται στο έλεος της όξινης βροχής. Αλλά ακόμη και πριν πέσουν στο έδαφος το διοξείδιο του θείου και τα οξείδια του αζώτου, καθώς και τα παράγωγά τους, προκαλούν προβλήματα στην ορατότητα και βλάπτουν την υγεία του ανθρώπου.

 Η όξινη βροχή μοιάζει, έχει την ίδια αίσθηση και την ίδια γεύση με την κανονική βροχή. Οι βλάβες που μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο δεν είναι τόσο άμεσες. Το να περπατάει κάποιος μέσα στην όξινη βροχή ή ακόμη και να κολυμπάει σε κάποια όξινη λίμνη, δεν είναι παραπάνω επικίνδυνο απ` το να περπατάει ή να κολυμπάει μέσα σε καθαρό νερό. Ωστόσο, οι ρύποι που προκαλούν την όξινη βροχή (διοξείδιο του θείο και οξείδια του αζώτου), μπορούν επίσης να βλάψουν την υγεία του ανθρώπου. Τα αέρια αυτά, όπως είπαμε, αντιδρούν στην ατμόσφαιρα σχηματίζοντας διάφορα μόρια από ενώσεις θείου και αζώτου τα οποία μπορούν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις από ανέμους, μέσα σε κατοικημένες περιοχές όπου καθένας μπορεί να τα εισπνεύσει. οι καθαρές ενώσεις μπορούν επίσης να διεισδύσουν μέσα σε κλειστούς χώρους. Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν αναγνωρίσει μια σχέση μεταξύ υψηλού επιπέδου καθαρών ενώσεων και αυξημένης παρουσίασης ασθενειών και πρόωρων θανάτων από καρδιακές και πνευμονικές δυσλειτουργίες, όπως το άσθμα και η βρογχίτιδα.

Δημιουργεί Υποψίες για Μυστηριώδη Έκρηξη Μετεωρίτη στη Ρωσία η Όξινη Βροχή...

Επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ένας κομητοειδής μετεωρίτης ερήμωσε τεράστια εδαφική έκταση στην Σιβηρία όταν εξερράγη σε κομμάτια στην ατμόσφαιρα της Γης πριν από 100 χρόνια. Αυτό στηρίζεται στην εμφάνιση όξινης βροχής, την οποία προκάλεσε το γεγονός αυτό.

Η έκρηξη του Tunguska συνέβη στις 30 Ιουνίου 1908 και ισοπέδωσε 770 τετραγωνικά μίλια (2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα) αφανίζοντας περίπου 80 εκατομμύρια δένδρα. Από την έκρηξη αυτή απελευθερώθηκε ισχύς της τάξεως των 200 ατομικών βομβών στο μέγεθος εκείνης που έπεσε στην Χιροσίμα.

Λίγοι άνθρωποι έγιναν μάρτυρες αυτού του θεάματος, στην απόμακρη ανατολική περιοχή της Ρωσίας, και ποτέ δεν βρέθηκε ούτε κάποιος κρατήρας που να επιβεβαιώνει αυτήν την πρόσκρουση ούτε θραύσματα μετεωρίτη.

«Κι όμως η πλατειά διαδεδομένη πεποίθηση, ότι η έκρηξη προκλήθηκε από μετεωρίτη, στηρίζεται στις αναλύσεις των αποθεμάτων τύρφης στην ζώνη της καταστροφής, βόρεια της λίμνης Baikal.» Αυτό ανέφεραν οι ερευνητές κατά την πρόσφατη επιστημονική διάσκεψη για το πέρασμα εκατονταετηρίδας απ' το γεγονός αυτό, στην Μόσχα.

Περαιτέρω έρευνες, με επικεφαλής τον Γεωλόγο Evgenly Kolesnikov απ' το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αποκάλυψαν ισότοπα αζώτου κι άνθρακα σε στρώματα τύρφης που χρονολογούνται κατά την χρονική στιγμή της καταστροφής.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΞΥ...

Μπορούμε όλοι να συνεισφέρουμε απευθείας με το να «συγκρατούμε» την ενέργεια, μιας και στην παραγωγή ενέργειας ανήκει το μεγαλύτερο ποσοστό του προβλήματος της απόθεσης οξέων. Για παράδειγμα, αυτά που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι:

Να κλείνει τα φώτα, τον υπολογιστή ή άλλες συσκευές όταν δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν

Να χρησιμοποιεί ηλεκτρικές συσκευές μόνο όταν τις χρειάζεται

Να έχει τον θερμοστάτη στους 20 ^oC τον χειμώνα και στους 23 ^oC το καλοκαίρι. Μπορεί να κατέβει ακόμη περισσότερο τον χειμώνα, ή να ανέβει το καλοκαίρι όταν λείπε απ` το σπίτι

Να μονώσει το σπίτι του όσο καλύτερα μπορεί

Να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς όσο πιο συχνά μπορεί ή ακόμη καλύτερα να περπατάει ή να χρησιμοποιεί ποδήλατο

Να αγοράσει αυτοκίνητο με χαμηλές εκπομπές οξειδίων του αζώτου και να το διατηρεί σε καλή κατάσταση

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΞΙΝΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Η όξινη βροχή προσβάλλει: α) Τα μάρμαρα, τους ασβεστόλιθους, τον βασάλτη και άλλα πετρώματα, β) Τα δάση της Κεντρικής Ευρώπης, γ) Το δέρμα και τους πνεύμονες του ανθρώπου, δ) Τα ψάρια σε λίμνες και ποτάμια., ε) Την Γεωργία κ.λ.π.

Ο Παρθενώνας επιβίωσε περισσότερο από 2000 χρόνια. Υπέστη σεισμούς και βορβαδισμούς, από πάνω του πέρασαν κατακτητές και ο άνεμος και η βροχή τον χτύπησαν επανειλημμένα. Δεν έπαθε όμως διάβρωση ούτε μεγάλες κακώσεις. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολύ περισσότερα από ό,τι σε δύο χιλιετίες. Η όξινη βροχή του κατατρώγει τα μάρμαρα. Οι Καρυάτιδες ήδη είναι στο μουσείο για να προστατευτούν. Σε μερικά χρόνια ο Παρθενώνας θα έχει γίνει άμορφος και τα μάρμαρά του θα γίνονται σκόνη.

Το PH της όξινης βροχής εκτείνεται από 1,5 έως 5,6. Όταν αυτή η βροχή καταλήξει σ΄ ένα ποτάμι ή μια λίμνη χωρίς αλκαλικά πετρώματα, τότε ανεβάζει την οξύτητα του νερού. Τα οξέα βρίσκουν τον δρόμο τους στο περιβάλλον και με χιονόνερο, την πάχνη και το χιόνι. Με την αύξηση της οξύτητας στο νερό, τα αυγά των ψαριών και των αμφιβίων καταστρέφονται. Στη συνέχεια, τα διάφορα βακτήρια πεθαίνουν. Χωρίς βακτήρια, οι βιολογικές διασπάσεις δεν γίνονται και φύλλα και άλλα οργανικά υλικά συγκεντρώνονται στον πυθμένα. Διάφορα φύκια εμφανίζονται και το πλαγκτόν χάνεται. Τα ψάρια εξαφανίζονται, και πρώτα τα ευαίσθητα όπως οι πέστροφες. Τυχόν αυγά που θα επωασθούν παράγουν παραμορφωμένα ψαράκια που σύντομα πεθαίνουν. Στο τέλος η λίμνη έχει μόνο φύκια και χόρτα.

Η όξινη βροχή αποσπά τοξικά μέταλλα, από το έδαφος και τα οδηγεί στις λίμνες και τα ποτάμια δηλητηριάζοντας τα περισσότερο. Μερικά από τα τοξικά μέταλλα έτσι πηγαίνουν και στο πόσιμο νερό. Αυτή η βροχή μπορεί να διαβρώσει πέτρες, μέταλλα, ακόμη και πλαστικά. Οι συνέπειές της ανεβάζουν το κόστος της σε δισεκατομμύρια δολάρια μόνο στις ΗΠΑ. Αυτοκίνητα, κτίρια και άλλες κατασκευές παθαίνουν διάβρωση και βαθμιαία καταστρέφονται.

Χιλιάδες λίμνες είναι χωρίς ψάρια από την όξινη βροχή.

Στη γεωργία η όξινη βροχή έχει και άλλες επιπτώσεις. Εμποδίζει την ανάπτυξη των φυτών και των δένδρων. Εργαστηριακές μετρήσεις έχουν δείξει ότι τα δάση ίσως βρεθούν σε μεγάλο κίνδυνο στο εγγύς μέλλον. Στη Σουηδία και στη Νέα Αγγλία έχουν παρατηρηθεί μειωμένοι αριθμοί ανάπτυξης των δένδρων. Η ανάπτυξη των φασολιών είναι επίσης μειωμένη στις Η.Π.Α.

Στους ανθρώπους η όξινη βροχή επηρεάζει το δέρμα και υπάρχουν υπόνοιες ότι «κατατρώγει» τους πνεύμονες. Είναι πλέον βέβαιο ότι το διοξείδιο του θείου βλάπτει το αναπνευστικό σύστημα και μπορεί να συντομεύσει την ανθρώπινη ζωή.

ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

Όξινη βροχή (acid rain) ονοµάζεται το φαινόµενο των αφύσικα όξινων  µετεωρολογικών
κατακρηµνισµάτων, όπως π.χ. βροχή, χαλάζι, χιόνι, οµίχλη, πάχνη, ως και ξηρή σκόνη.
Το επίθετο  «αφύσικα»  χρησιµοποιείται γιατί συνήθως και η φυσιολογική βροχή έχει
όξινο χαρακτήρα,  λόγω της διάλυσης σε αυτήν αερίων συστατικών της  µε όξινη
συµπεριφορά,  όπως π.χ.  το διοξείδιο του άνθρακα (CO2). H  όρος όξινη βροχήαναφέρεται στην παρουσία σε αυτήν όξινων διαλυµένων ρύπων, δηλαδή ουσιών (αερίων
ή  µη) που δεν αποτελούν φυσιολογικά χαρακτηριστικά της καθαρής ατµόσφαιρας, αλλά
είναι προϊόντα ανθρώπινης δραστηριότητας ή άλλων ρυπογόνων αιτιών  (π.χ.
ηφαιστειακής δραστηριότητας). Επειδή τα διάφορα καυσαέρια ορυκτών καυσίµων, όπως
το πετρέλαιο και οι γαιάνθρακες,  περιέχουν συχνά  (όξινα)  οξείδια του θείου και του
αζώτου, µεταξύ άλλων,  παράγεται όξινη βροχή που περιέχει σε διάλυση τα αντίστοιχα
οξέα [1].
Η όξινη βροχή είναι ένας όρος ετυµολογικά που αναφέρεται σε όξινο περιεχόµενο
βροχής  µόνο.  Όµως,  ακόµη και το αποσταγµένο νερό,  αν έρθει σε επαφή  µε τον
ατµοσφαιρικό αέρα διαλύει διοξείδιο του άνθρακα (CO2),  που είναι από τα φυσικά
συστατικά της ατµόσφαιρας της Γης[3], µε αποτέλεσµα το σχηµατισµό ανθρακικού
οξέως (H2CO3), το οποίο, ως ασθενές οξύ, κάνει όξινο το διάλυµα που προκύπτει:
CO2 + H2O → H2CO3
Άρα και η βροχή (και τα άλλα υδατώδη µετεωρολογικά κατακρηµνίσµατα) σχεδόν πάντα
δίνει όξινη αντίδραση,  γιατί περνώντας  µέσα από τον ατµοσφαιρικό αέρα απορροφά
τουλάχιστον διοξείδιο του άνθρακα (CO2),  που είναι από τα φυσικά συστατικά της
ατµόσφαιρας της Γης. Η  µικρή, σχετικά, αυτή οξύτητα από ένα αραιό και ασθενές οξύ
δεν έχει ορατές συνέπειες στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον. Ωστόσο, ο όρος όξινη
βροχή δεν αναφέρεται σ'  αυτό το φυσικό επίπεδο οξύτητας,  που φτάνει τιµές του pH
µέχρι  [4].  Ίσως θα ήταν ακριβέστερος ο όρος όξινη ρυποφόρα κατακρήµνιση,  αλλά
διεθνώς έχει επικρατήσει ο όρος όξινη βροχή (acid rain). Το πρόβληµα δηλαδή είναι η
παρουσία στη βροχή ρύπων  µε έντονη όξινη αντίδραση.  Τέτοιοι ρύποι είναι τα
προερχόµενα,  συνήθως από καυσαέρια,  οξειδία του αζώτου και του θείου,  τα οποίαδιαλυόµενα δίνουν ισχυρά όξινα και οξειδωτικά διαλύµατα  µε προφανείς και
καταστρεπτικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήµατα, αλλά και στα οικιστικά.